Filistinli ENES'in dersi! Kudüs şiirleri!
Hz. İsa'yı Yahudiler çarmığa gerdi. Ellerine e ayaklarına çivi çakarak güneş karşısında çırpınarak can vermesini gerçekleştirdi. Şimdi Hıristiyan toplumu bu katil Yahudi'nin çocuklarına alkış tutsun öyle mi?...
Petrodolar zengini Arap şeyhleri, liderleri özel yatlarda, özel uçaklarda keyif yaparken Filistin kan ağlasın öyle mi?
İsrail fanatizmi işgal ettikleri topraklarda fakir fukaranın evlerini yıkarken, bu adamlar deniz ötesi ülkelerde keyifle eğlensin öyle mi?
İsrail ilkel bir vadedilmiş toprak sevdasıyla Arap topraklarını yutarken, bu adamların kılı kıpırdamasın öyle mi?
Sonra bu adamlar Müslüman adı taşısın ve kendilerine de gündelik Müslüman gösterileriyle halkı kandırsın öyle mi?
Hz. İsa’yı Yahudiler çarmığa gerdi. Ellerine e ayaklarına çivi çakarak güneş karşısında çırpınarak can vermesini gerçekleştirdi. Şimdi Hıristiyan toplumu bu katil Yahudi’nin çocuklarına alkış tutsun öyle mi?
Benim içim yanıyor burada yapacağım bir şey yok. Gücüm kalemime ve duygularıma yetti Buyurun birlikte okuyalım lütfen:
FİLİSTİNLİ ENES’İN DERSİ
Enes’in parmakları tankın altında,
Göğsüne bir gül gibi düşmüş sapankayası.
İdealini arkadaşlarına,
Ruhunu meleklere emanet etmiş.
Sıkı sıkıya tutuyor fırlatamadığı taşını.
Bunun için savaşır Filistinli çocuklar,
Seyrederek Enes’in naşını…
Enes’in dudağında kan vardı,
Gözlerinde ışık.
Bin not düşmüş gömleğinin cebine;
“Şehitler ölmez! bilirsin anacağım,
Onlar zaferlerini kanla örtsünler,
Zehir etsinler ekmeğini, aşını,
Ayaklarımın altında medeniyetin dişleri,
İnsanlık benim kanımda kaybetti savaşını!.
Bilirim anne, ben bir defa öldüm,
Sen her gün ölürsün.
Ölme anne!
Yeni kardeşlerimi doğur.
Bu sapanı alsınlar elimden,
Bu bayrak yerde kalmayacak,
Onlar büyütecek direnmenin yaşını.
Kanım yastığım benim,
Sen üzerime yorgan yap gözyaşını!
Bu, savaş dersidir anacağım,
Okulu sokaklarımız,
Kalemi sapanımız,
Defteri yüreğimizdir.
Öğretmeni Peygamberim,
Ben bir küçücük, on yaşında neferim,
Ben sınıfta kalmadım anne!
Rabbim takdirname verdi bana,
Nurumu şahit yaptı cihana.
Usulca koy yüreğime başını,
Sen de gölgesinde rahat uyuman için,
Bayrağıma gönder yap mezarımın taşını!..”
MUHSİN İLYAS SUBAŞI