ELİNİ TAŞIN ALTINA KOYMAYAN KAZANAMAZ !

                      " KISSA "

Padişah veya sultan yolun ortasına büyük bir taş koyar. Koyarki insanlar ne yapacak diye. Vezir gelir padişahımla konuşayımda yolun ortasına düşen taşları ekip oluşturalımda kaldırtalım der. Sonra komutan gelir vezirle konuşayımda yol ortasına taş koyanlara ne ceza verilecek. Şair gelir şiir yazar derken sırtında sepetiyle bir köylü gelir bakarki yolun ortasında büyük bir taş hemen sırtındaki eşya sepetini indirir ve "Ya  Allah" der taşı o yana bu yana ittirerek taşı yolun kenarına taşır. Sonra eşya sepetini alıp gidecekken bir bakarki taşın altında bir kese. Kesenin içinde altınlar. Üzerinde bir not.  "BU KESEDEKİ ALTINLAR ELİNİ TAŞIN ALTINA KOYANLARA VE KOYMAYI BECEREBİLENLER İÇİNDİR " yazar.
ELİNİ TAŞIN ALTINA KOYMA hikayesi buradan doğmuştur.
     
Gerçek şudurki insanlar: yolları üzerindeki taşları, kalplerindeki taşları, akıllarındaki taşları hayatlarındaki taşları ayıtlamadıkları sürece güzelleşemiyorlar. Eğer şehirler güzelleşecekse, insanlar güzelleşecekse, mekanlar ve yürekler güzelleşecekse "İÇİMİZDEKİ VE DIŞIMIZDAKİ YOL ORTASI TAŞLARINI KALDIRMAK ZORUNDAYIZ".