DİN KÜLTÜRÜ?

rnBir gerçek milyon kez kendini gösteriyorsa artık o gerçeklikten öte varoluş kuralı olarak kabul edilmelidir: İnsan dini istismar eder! rnVahiy bu istismarı yeryüzünden kaldırmamıştır; çünkü varoluşun kurallarından biri: kim inanacak/yaşayacak kim inkar edecek veya istismar edecek ortaya çıksın istenmektedir.rnrnMüslüman tarihi (Hz.Adem'den bu yana) dini istismar eden kişi, olay, grup, metot, meşrep, örgüt, çevre, tabaka ve hatta devlet/ülke ile doludur. Üstelik istismar edenlerin bir kısmı istismar olduğunu bilmiyordum; ben tüm olanları gerçek din diye bilip öyle davranıyordum! savunmasına sığınmaktadır; hem dünyada hem de ahirette.rnrnİnsan Müslüman olunca/olduğunu söyleyince; İnsan için geçerli tüm zaaflardan, kırılmalardan, hırslardan, yönelişlerden kopmaz! Aksine insani olan her ne varsa bunları Müslümanlık içinde meşrulaştırır ve Müslümanların arasında tatmin eder. Müslümanların tarihi ve günümüz bu gerçeği her gün önümüze serer! Fakat bunların hiç birini Din İstismarı diye anlamayız/yaşamayız; oysa gerçekte olan budur. rnrnPeki Din kültürümüz/ilişki tarzımız neden istismar içerir ve biz ısrarla istismarın bile adını samimiyet-takva-kurtuluş-seçilmişlik diye sunarız! Münafık mıyız? Hayır. Münafıklık istismar değildir. İstismar bir dindarlık tarzıdır. Bu tarzın iki ip ucu vardır: Din kişiye hizmet eder! ve Yaşam tarzı dinin talebi olarak sunulur!rnrnVahiy münafıkları bile deşifre edebilmiştir; ancak Vahiy istismarı deşifre etmek yerine istismarı göremeyen akla yol göstermiştir! İstismar kuznazlığını akıl yaptığı için; çoğu insan kendi aklının oyunlarını göremeye bilmektedir. Akletmez misiniz? özünde aklın aklı istismarına dikkat çekmektedir. Başkasından kendini daha akıllı görmek istismara giriş dersidir!