Huy kimin kuyruğu; Devletin mi? Toplumun mu?

Toplum kurumsallaşmanın kendisine hizmet ettiğine/edeceğine inanmıyor; onun yerine İş gördüren/işi görülen disiplini seviyor. Devlet, toplum yönetme sanatı olduğu için; bu direnci/süreci organize etmek dışında (her hangi ) bir projeye mış gibi davranmayı politik maharet sayıyor ve sonuç alıyor.Dolayısıyla sistemi kurumsallaştıran projeler yerine yönetilebilen dokular üzere kuruyor. Bu ise dışa bağımlı / içe zorunluluk ağı atmayı kaçınılmaz kılıyor.rnrnDolayısıyla toplum kendisiyle yüzleşmek yerine yani baştan kurduğu ilişki tarzının çarpık olduğunu kabullenmek yerine Kahraman psikolopjisini bizzat devlet sosyolojisi olarak yansıtmak suretiyle Huy oligarşisi kurmaktan vazgeçmiyor. Devlet özü itibariyle Huysuzluk kontrolüüzere kurulduğundan bu gerçeği toplum kontrolü için maske olarak kullanıyor. Sistem değişiminin hiç bir aşamada ve/veya olayda kendini hissettirememe sebebi de bu özde gizli: Toplumun huyu kendi disiplinini çoktan kurmuş.rnrnDolayısıyla toplum ve devlet çözülme depremini karşılıklı Huy kuyruğunu dik tut! serenatıyla örtüyor. Sanırım toplum ilk fırsatta kendisine itaat etmeyen devleti huysuz sayarak bir kez daha kendi huy darbesini yapacak. Belki de toplum kendi huyunu çoktan devletleştirdi. Devlet de mış gibi... yaparak toplumu yönetme erkini güçlendirdi. Alan-veren razı ise; o zaman kime ne?!