Günler birbirini kovalarken hayatı yaşamaya çalışıyoruz. Şu virüs probleminin geçmek üzere olduğu sinyallerini alıyoruz. Her ülke kendi medyasında diğer ülkelerin daha kötü durumda olduğunu yazmış. Keza Türkiye nin iflas ettiği falan haberi yayılmış. Neyse ki ölüm haberleri yerine yine eski akıl almaz ama dikkat dağıtan konularla yüzyüze kalmaya başladık.
Bu süreci arkamızda bırakacağımız doğrudur fakat hiçbirşeyin eskisi gibi olamayacağını söyleyenlere ben de katılıyorum. Bu olayda benim en çok dikkatimi çeken iki ülke Amerika ve Almanya olmuştur. Almanya ölüm sayısı en kontrollü ve bizim gözümüzle en olaysız geçiren ülkelerin başını çekti. Bu iyi birşey. Amerika konusuna gelince. Virüsten Önce (VÖ) ve virüsten sonra (VS ) diye iki ayrı imajı oluştu. VÖ dediğim dedik diyen , ticaret merkezi, paranın merkezi, güç göstergesi vs imajı benimle beraber yaşayan normal vatandaşların gözünde “hiç birşey olmayacak ülke” karakterinde idi. VS hiç anlamadığımız bir şekilde bir anda maske kıtlığına girdi ve hadi girdin diyelim bu süreç devam ederken sanki Amerikanın hiç bir maske yapacak sanayisi ve parası yok imajı çıktı. Anladık birçok şeyi Çin de yaptırıyordun anladık da ne bileyim basar parayı yaptırır makineleri dağıtır herkese diye düşünüyordum. Şaşırdım. Bahanesi çok önemli değil. Yani her şey paraya ve güce bakmıyor muydu. Bizim ülke de kaç maske makinesi yapıldı?
Gelelim diğer konuya hakikaten Türkiye için çok korkuyordum. Çünkü aklımda vatandaşlarımızla alakalı birçok olumsuzluklar dolmuştu. Artık bir nesil sonra ki çocukların hafızasında, yaşayan son neslin yaşadıkları sıkıntılar tamamen silinecekti. Savaşlar, hastalıklar, mücadeleler unutulmak üzere diye düşünüyordum. En önemlisi insanların birbirine ve yaşlı dediğimiz büyüklerine sagılarının azaldığını, hatta yine bir o kadar önemlisi Türkiye nin alt yapısını oluşturan aile yapısının artık film özentisi olarak filizlenen yeni yapısı oluştuğundan endişelenerek telaşlanıryordum.
Bir de zaten yeni ekonomik problemler ile boğuşmuştuk ve hatta hala boğuşmaktaydık. Bir de eve kapanıp çalışmamak çok zor diye düşünüyordum. Şurda anlamamız gereken birşey var. İnsanımız her zaman ailesine sahip çıkmak için elinden geleni yapmaktadır. Burada mesele kimin sözünü dinleyip evde kalmış olmak değil, neye değer vererek evde kalındığına bakılırsa çıkacak sonuç yine ortak değerlerimiz olacaktır ve bu hepimizi bir aile yapar.
Altan BEZEK
FACEBOOK YORUMLAR